B e l k e r B l o g

Lijstjes, altijd fijn. En dan vooral eindeloos discussiëren over wie waarom op welke plaats. Top 10's maken het leven overzichtelijk, ja, geven het leven zin zou je kunnen zeggen. Lees "High Fidelity" van Nick Hornby er maar op na. Waar hebben we afgelopen jaar het meest van genoten danwel het meest naar geluisterd? Als ik mijn Last.fm mag geloven heb ik vooral veel usual suspects zitten luisteren: Beatles, XTC, eels, Sparklehorse, Ome Neil. En een stortvloed aan losse dingskes. Nieuw spul dat, dankzij Spotify, makkelijk onder oorbereik ligt. Maar veel dat ook weer het andere oor uitvliegt.Dus, voor wat het waard is, mijn nauwelijks vaststaande Top 10 van 2011, de stand van vandaag: 1. Tot Ziens, Justine Keller - Spinvis 2. Oasem - I Am Oak 3. Build A Rocket Boys! - Elbow 4. Ryan Adams - Fire & Ashes 5. The Whole Love - Wilco 6. Gentle Spirit - Jonathan Wilson 7. The Harrow and The Harvest - Gillian Welch 8. King Of Limbs - Radiohead 9. Hurry Up, We&#

Op aanraden van Bart Chabot ben ik begonnen aan mijn eerste Elmore Leonard , en Martin Bril adviseerde Killshot als de beste van de vele boeken die Leonard geschreven heeft. Via abebooks.com een tweedehansje besteld voor alles bij elkaar 3,5 pond (5 eypo?) Ben nu halverwege en zit er helemaal in. Pulp met niveau, of zoiets. Economisch geschreven en het verhaal loopt door zonder jachtig te zijn. Er blijkt ook een verfilming van te bestaan met Mickey Rourke uit 2009, maar die mag ik pas zien van mezelf als het boek uit is. Morgen dus waarschijnlijk. Fijn dat ik er nu achter kom, heb ik die verbouwde kop de rest van het verhaal in mijn hoofd. De laatste weken van het jaar zijn ingegaan. Sommige dingen zijn hopeloos blijven liggen (Ha Tal!), andere dingen slokken meer tijd op dan gewenst (planning tentamens en nakijkwerk iemand?), en het stapelen van leermomenten met Logic is vermakelijk maar niet efficiënt. Hier en daar een zinnetje, een frase, een idee voor een nieuw liedje, een idee

Afgelopen zondag een mooi half uur Spinvis in het programma "De Canvasconnectie". Erik de Jong bladert daarin langs mooie beelden en geluiden die de wereld van Spinvis vormen. Onder andere Mark Ryden , Wilco, Francois Schuiten, Little Nemo en meer. We kregen ook een inkijkje in de studio van Spinvis. Hij zit net als wij gewoon te prutten en te pielen en kijkt wat werkt. Anders is wel dat hij in Studio 150 de boel laat oppoetsen langs vette analoge sjit. Dat hebben wij dan niet. Althans, nog niet. Jammer dat je de trailer (of de hele uitzending!) niet kan embedden via video.canvas.be. Wordt zaterdag de 26e herhaald. Mocht ik nog een speaker simulator nodig hebben, dan wordt het wellicht deze. RogerThat maakt goede spullen. Phil Tilli is al fan. Meer aansporing niet nodig, dacht ik zo.

Het is volgens mij nog nooit voorgekomen dat ik een optreden heb moeten afzeggen. Niet dat ik 3 keer per week op de planken sta, maar toch. Voor alles is een eerste keer. Afgelopen zondag stond ik op de rol om bij politiek café Spraakvermaak acte de presence te geven en redde het niet om daar te verschijnen. Migraine. A bad modderfokker deze keer. Dus terwijl ik de hele dag koortsig en koud in bed lag, namen De Testpiloten de honneurs waar. Waarvoor dank. Ik zal er geen gewoonte van maken.

Gisteren met grote ogen naar de documentaire "Heb je nog vrienden?" zitten kijken. Arnon Grunberg, zelfde bouwjaar als ik. Ik heb hem ooit geïnterviewd toen we beiden nog onbekend waren. Groot schrijver, gemankeerd mens. De ware Grunberg is nog niet opgestaan en zal dat waarschijnlijk ook nooit gaan doen. Hij kijkt wel uit. Fascinerende televisie. Bekijk de video in andere formaten.

Joechei! Het 200e bericht! Champagne! Slingers! Taart! Dingen die je wel eens hoort en waarvan je denkt: "WTF?!" Allereerst, Jono McCleery met een fijn liedje "Tomorrow" dat geen spannende melodie heeft maar waarvan het ritme de boel fris houdt. Tel u even mee? Ik ben er nog niet uit, ik denk 6 om 4 maar ik ga dat daags bij een echte drummer tjekken. Suggesties zijn welkom. En dan, vanuit het altijd interessante Berklee een paar gasten die zich beter zouden concentreren op hun volgende theorietentamen en een betere bandnaam zouden moeten verzinnen. Pinn Panelle doet Skrillex. Best wel goed. Berklee, jeweetzelluf. Wobblen met bas en gitaar. Dubstep. Dus. En het kan niet allemaal goud zijn wat blinkt. Mick Jagger die verloren ronddwaalt in een reggae-dingske. Joss Stone klinkt ook al niet op haar plaats. De combinatie maakt het er niet beter op. Superheavy heet het. Dave Stewart is ook van de partij. De vraag die rest: "Waarom in Godesnaam?!"

Omdat ik supporter ben van Excelsior Recordings , viel de nieuwe Spinvis op de deurmat. Ik weet nog dat ik voor het eerst "Ronnie Gaat Naar Huis" hoorde, van zijn debuut 10 jaar geleden. En dat dat me helemaal vloerde. Ik was druk bezig met de liedjes van mijn debuutalbum en kan me nog goed herinneren dat ik dacht: Iemand is me voor geweest. NL-talige rammelende samplepop had mijn ding moeten zijn, net als dat platencontract bij Excelsior, mijn favoriete platenmaatschappij ooit ever. Excelsior was het label achter Daryll-Ann (net als Belker een personage uit Hill Street Blues), Johan en Caesar - we hebben het hier over het midden van de jaren '90 - en ik was fan. Bands die echt hebben betekend voor de NL popmuziek. Excelsior was en is nog steeds een kwaliteitskeurmerk. Spinvis had mijn plan gestolen, en om het nog erger te maken waren zijn liedjes zo veel genialer dan wat ik uitkraamde in die tijd. Groot voorbeeld, inspiratiebron en benchmark. En bron van irritatie. Nu

Een van de belangrijkste regels van optreden is dat je het publiek nooit deelgenoot moet maken van alles wat er mis is gegaan. "Ik ben een beetje verkouden, dus ik hoop maar dat mijn stem het houdt." Dat soort onzin. Niemand zit daarop te wachten en het werkt contraproductief, het publiek zal alleen maar gespitst zijn op wat er dan wel niet mis is met die stem. Zelfde met technische problemen. De geluidsman en plein public verrot schelden is niet alleen niet aardig en onprofessioneel, de goede man zal een volgende keer minder hard voor je gaan lopen. Kortom, de show must go on. Al staat de hele boel in de hens, stort het dak in, nemen zombies de stad over, niet zeiken en speuluh met die hap! Gisteravond speelde Ryan Adams in het Chasse Theater in Breda. Ik was op het laatste moment daar verzeild dankzij een paar studenten. Naast dat het een weergaloos concert was (en een lesje less is more, en een grote les Cliches Durven Gebruiken) trad Mr. Adams die eerste regel met voeten

Na een goede edoch intensieve werkweek, waarin een aantal ideeën in mijn lessen in goede aarde leken te vallen en waarin sommige studenten mij wisten te verrassen met hun oprechtheid, muzikaliteit en zelfs volwassenheid, zat ik met vrouwlief vrijdagavond in Springhaver. De kinderen zaten met longtime oppas Nelleke aan de poffertjes thuis. Vrijdagavond, inkakavond. Na het lekkere eten (maaltijdsalade, zo erg was ik er aan toe) liepen we een rondje langs de grachten zodat ik een beetje bij mijn positieven kon komen. Zeikerd die ik ben, ben je eindelijk eens een avondje uit met je lief en dan ben je ziekjes, slapjes, moemoemoe. Dikke zeiksnor. We zouden nog een film doen in Springhaver vanwege een paar bonnen en de keus was simpel: de nieuwe Woody Allen. Ik had gelezen dat de man weer in vorm is en ik ben fan. Door de jaren heen heb ik al zijn films gezien en hoewel de ene wat beter is dan de andere, weet hij me altijd aan het lachen te krijgen en staat hij dicht bij mijn eigen werel

Omdat je wat te lezen moet hebben op de maandagochtend. Generation X is what we are. Generation X Is Sick of Your Bullshit You're going to read this, and you're going to say, how is this about tech? I'm gonna head you off at that pass: This is a message from Internet, the generation that became the voice that set the tone for everything you love about the Net. And it's pissed. -Editor Earlier generations have weathered recessions, of course; this stall we're in has the look of something nastier. Social Security and Medicare are going to be diminished, at best. Hours worked are up even as hiring staggers along: Blood from a stone looks to be the normal order of things "going forward," to borrow the business-speak. Economists are warning that even when the economy recuperates, full employment will be lower and growth will be slower-a sad little rhyme that adds up to something decidedly ­unpoetic. A majority of Americans say, for the first time ever,

Hoe was het in Antwerpen? Het was goed in Antwerpen. Je gaat zo'n stad die je redelijk kent weer helemaal anders zien door de ogen van je kinderen. Zo is de voetgangerstunnel een topper en zijn de zwervers op de Groenplaats eigenlijk hele fijne ooms. Hoewel het toch wel redelijk full-on was om R. en M. veilig door de stad te loodsen en om ze 's avonds in bed te krijgen. Want hoe moe ze ook zijn om half tien, denk maar niet dat slapen een reële optie is. Fijn hotel wel, dat Novotel in de haven. Mocht ik ooit gaan verhuizen naar een andere stad, dan is d'n Anvers een goeie bestemming voor de verhuiswagen. Het Museum Aan De Stroom (MAS) is een gloednieuw museum (zie fotootje) en een aanrader. Max vond het nodig om in alles waar in geklommen kon worden ook daadwerkelijk in te klimmen. Handen. Vol. Wel een tof uitzicht op 't Stad. Tijd om te sjoppen hadden we niet (oftewel, namen we niet), maar in een boekwinkel scoorde papa een fijn nieuw Moleskine opschrijfboekje vo

De fut is er wel degelijk nog niet uit, uit die 2 ouwe mannen met kleine dromen en een sprankje hoop. Met hernieuwde krachten werd "Ik Draag Jouw Hart" verder aangekleed en van richting voorzien. Ik had een paar multis meegenomen van thuis, die vormden de basis (nadat we erachter waren dat 48kHz geen 44.1kHz is) van het liedje. Er werd gebast (fretloos ongelogen waar), gegitaard en gezongen. De valsigheid van de eerder opgenomen piano werd bedwongen. Alles viel in elkaar. Vooral het coda dreigt een ernstige Beach Boys tic te krijgen. Om en om een paar zanglijntjes dubbelen und Bob ist deine Onkel. Schaven moeten we, en schrappen, maar de workflow en lol was goed. We kunnen nu al constateren dat het een errug fijn plaatje gaat worden.