B e l k e r B l o g

Harold Konickx heeft eindelijk zijn prachtige debuutplaat af. "De Laatste Pionier" overtreft mijn verwachtingen, en die waren al best hoog moet ik zeggen. Mede dankzij de heldere produktie van Mathijn 'De Kapitein' den Duijf blijft "De Laatste Pionier" lang nasuizen in het hoofd. Harold heeft ook een liedje van mij opgenomen. Fijn te horen als iemand met je liedje aan de haal gaat en het naar een hoger plan tilt. Want "Vanavond" is in de nieuwe versie een veul beter liedje. Dank daarvoor Harold. de laatste pionier by harold konickx

Naast het in de gaten houden van de opname-levels en het afstellen van de bullshitdetector, is Antal ook een groots cineast-in-wording. Hier een aantal stills uit de binnenkort te verschijnen documentaire "De Artiest Als Een Slaperige Zak Hooi, naar een scenario van James Joyce. Ik zeg Gouden Palm 2012. Minstens.

Opschenken is weer helemaal de bom in koffieland. Ooit als een echte baan met een echt salaris heb dan koop ik een dikke vette Faema espressomachine. Met pistolen natuurlijk, niet van die volautomatische crap . Onze Nespresso (de Senseo voor NRC Next-lezers) staat al een tijdje droog. Wij zijn hier in de fase na het opschenken aanbeland. De cafetiere. Van Johannes van Dam mogen wij helegaar geen filterkoffie drinken. Iets met lipiden en smaak die eruit gefilterd wordt. Ik heb dus zo'n echte Bodum gekocht. De espressomachine onder de cafetieres. Koffie is even een klein Zenmomentje, vanwege de handelingen met zo'n cafetiere. En we zijn helemaal doorgeslagen want een bonenmolen staat naast de werkloze Nespresso. Verser wordt het niet. Hele bonen jonguh! En dan een lekker schepje melkpoeder d'rin. Lekker hi/lo postmodern verwarring zaaien. Boeken? Heb ik daar dan tijd voor dan? Ik doe mijn best, mijnheer. Eindelijk begonnen in Extremely Loud & Incredibly Close van Jo

De Kaal Sessies zijn onderweg en aanbeland bij het 2e hoofdstuk. De vliegende vaart van de 1e sessie hielden we vast, met horten en stoten. Halverwege dacht ik dat alles enorm peop was. Aan het eind van de sessie bleek dat mee te vallen. Ik kwam met 2 halve ideeën bij Tal. En we hebben "Nooit Meer Kwijt" van de eerste deklaag voorzien. Normaal ben ik in mijn eentje gewend om dat in het verloop van een aantal avonden en middagen te verkennen en op waarde te schatten. Making it up as I go along. En zoals Tal moest wennen aan zijn rol van Spectoriaanse producer ("Je krijgt pas iets te drinken als je goed hebt gezongen"), moest ik wennen om mijn gedachten te externaliseren. Met andere worden: zeggen wat je denkt. Dat is moeilijk als je nog aan het nadenken bent. De onzekerheid van het dunne ijs waar je op schaatst als liedjesschrijver die zijn liedje nog niet helemaal af heeft, werkt tegen ons. Wanneer is een liedje GOED en wanneer is een liedje AF? Aan de andere k

Ameland had beperkt bereik qua social media en ik was leptoploos. Mede daardoor was het errug fijn daar. Dankzij Twitter kwam ik erachter dat er meer Utrechtse muziekvrienden (@ehpo; @gasolinebrother) op het eiland verkeerden. We zaten in een huisje en dit zou wel eens de overgang van kampeermens naar huisjesmens kunnen betekenen. Rust, ruimte en nog iets anders met een "r" Het was niet alleen goed voor de rust, ik ben ook weer 2 liedjes verder in mijn oeuvre. Nog een beetje schaven en schamperen maar dan ben ik een countrysoul kraker "Laat Het Licht Aan" (Tal, heb je al een blazersplug-in?) en een Arcade Fire kneiter "Boomgrens" rijker. Wellicht wat voor de Kaal Sessies . De eerste zomerhit is er al @Belker HQ: Tim Knol's "Gonna Get There" is een lekker brokje kuntriezool, met dank aan Anne "Beste Gitarist van NL - nee echt" Soldaat.

Snooks Eaglin kon gitaar spelen.