B e l k e r B l o g

Nou, hij komt er aan hoor. De SMILE Sessions Box Set to end all SMILE bootlegs. De grootste versie kent 5 cd's, 2 lp's, 2 singles en een boek van 60 pagina's. Iedereen is betrokken geweest, ook Mike Love. Ik heb destijds erg genoten van The Pet Sounds Sessions Box, die overigens nu op Spotify staat. Je zou zo maar geld gaan spenderen aan iets wat je al in diverse vormen hebt. Zijn nu al mijn bootlegs in een klap overbodig geworden? (Tal, kom er maar in!) Nee toch, ik denk niet dat in de box al die ellenlange sessies - vibrafoonoverdub #14 iemand? - achter elkaar staan. Die bootlegscene is te groot om uit te sterven, zeker nu met gemak van de internets. Hulde aan Beach Boys en trawanten voor het officieel uitbrengen van de klassieke boots. Daar kan EMI en die gasten uit Liverpool nog een voorbeeld aan nemen. Natuurlijk was Anthology een mooi stukje revisionistische geschiedsschrijving, toch was het wel tof om die dingen eens afgestoft en wel achter elkaar te horen. Ik heb

Heb ik eindelijk, na veel wikken en wegen, een Mac gekocht, gaat Steve Jobs weg. En niet om als een Apple Fanboy over te komen is het evenwel wel prettig om dat ding in je handen te hebben. Dat is denk ik wat Apple bijzonder maakt. Hun spul is prettig in de omgang. Dat is meer dan alleen maar design, dat is ook functionaliteit. En natuurlijk heeft Apple het voordeel dat soft- en hardware op elkaar zijn afgestemd. (Met dat in het achterhoofd is Windows misschien wel veel knapper. Al die verschillende hardwareconfiguraties moeten werken met 1 programma.) Dus nu ik ben overgegaan naar The Dark Side, ben ik ook all the way gegaan. Nu ja, via Marktplaats dan. Een interface moest er komen en de Apogee Duet is het geworden. Daar is nu versie II van verschenen en de eerste versie is dus goed op de kop te tikken. Apogee is speciaal gebouwd voor Mac en klinkt heel erg goed. Nadeel is dus dat veel dingen niet meteen goed klinken omdat ze eehhh... niet goed klinken. Nogal ontluisterend op de kop

Amsterdam heeft Het Vondelpark, Parijs Les Tuileries en New York zou een andere stad zijn zonder Central Park. Maar het mooiste park van Nederland ligt hier om de hoek. Het - voorheen Leidsche Rijn Park - Maxima Park is een hele fijne plek. Sommige stukjes zijn nog echt moerassig gehouden, andere delen zijn ingericht op recreatie. Het ligt in het midden van Leidsche Rijn, ons eigen Centraal Park. Er wordt druk geskeelerd, gejogd en gepicknickt. Het park is zo groot dat niemand je voor de voeten loopt. Overigens is de naam Maxima Park ons door de strot geduwd. Een meerderheid va de mensen in Leidsche Rijn gaven aan de naam Leidsche Rijn Park (niet heel origineel geef ik toe) te prefereren, maar omdat alle parken in U. zonodig naar royalty genoemd moet worden, werd het Maxima. Beatrix, Juliana, Wilhelmina hadden al een park. Het drama van PukkelPop kwam dichtbij. Een aantal van mijn studenten hebben het vege lijf kunnen redden. Het was heavy shit daar. Voor het eerst had ik de reflex &q

Soms, en dan bedoel ik heel af en toe, speel ik met een bandje en dan is Nicky Hustinx de drummer van dienst. Hij speelt ook bij Marike Jager en bij Woost. Woost was een van de meest veelbelovende bands van NL. Inderdaad in verleden tijd, want na 10 jaar en 4 albums houden ze het voor gezien. Eindeloos jammer maar dat heb je met bands, je moet er samen uitkomen. Da's een van de fijne dingen van singer/songwriter zijn: je gaat nooit uit elkaar. Ja, als je in je kist ligt. Daarom als eerbetoon aan een van de beste bands van NL. Nicky, Gijs, Erik, Koen-Willem, bedankt: Tijd voor een Woost-cover?

Ik ben redelijk tevreden in mijn Vinexpaleis, maar als architectuurkenner en -snob heb je zo je wensen. Zo wil ik graag een nieuw Case Study House replica als volgend huis. Een bungalow, jeweettoch gelijkvloers enzo. En nou niet gaan zeiken: dat is typisch Californië, het weer is hier veel slechter etc. Wel eens van driedubbele beglazing gehoord? Nee ik kan dat inderdaad niet betalen. Deze huizen ademen allemaal een fijn jaren '50 voortuitgangs- en maakbaarheidsideaal uit. Alles was nog mogelijk en cynisme was nog niet in de mode en voorbehouden aan een paar notoire zwartkijkers. Huizen voor shiny happy people. Wel vaak ontworpen door Europeanen die voor WOII waren gevlucht. En, niet onbelangrijk, met een zwembad. Alsof je in je eigen Hollywood film woont. Nu we toch lekker positief bezig zijn: Mayer Hawthorne knalt Mr. Blue Sky er doorheen op werkelijk briljante wijze.

En we zijn weer terug. Na een paar weken Ameland (regen en zonneschijn) was het vorige week weer eens tijd voor een sessie met de onvolprezen taskmaster Tal . Op het programma stond een liedje met een riff, dat ontbrak nog op de EP. Natuurlijk was het liedje nog lang niet af en natuurlijk moesten we weer op zoek naar de juiste verhoudingen qua structuur, geluid en samenwerking. Maar het gaat aanmerkelijk sneller dan in het begin. Tal raakt gewend aan mijn vage praat en ik kan inmiddels goed dealen met zijn "we-doen-het-dus-zo" kreten. Badabing en badaboem, zoals u hier kunt lezen. Nadat ik mijn beperkte technische gitaarspel had ontplooit (hele takes en niets anders dan dat - haha, gingen we weer los met wat wel eens het USP van de EP zou kunnen worden: veel losse huis-tuis-en-keukenpercussie dingetjes, sloppy gespeeld. De snelle tussentijdse mix die ik mocht ontvangen biedt tal van aanknopingspunten en is helegaar niet slecht. Toch nog als mededeling voor die ene gast di