B e l k e r B l o g

De afgelopen weken stonden in het teken van het verleden. Meer nog dan anders, want laat ik maar meteen toegeven dat ik geneigd ben mij schurend aan wat is geweest, door het leven sla. Nostalgie is als koriander, het is al snel te veel. In afgemeten doses is nostalgie voor mij een inspiratiebron, zeker nu de 40 is gepasseerd. Vroeger was alles zeker niet beter maar je vroeger maakt je wel tot wie je nu bent. Goedschiks en kwaadschiks. Reünie 1 Mijn 5 oud-huisgenoten van de A'damsestraatweg kwamen de vinex bezoeken. We zien elkaar 1 keer per jaar, met wat geluk, en eten dan om de beurt bij iemand. Meestal in een nieuw huis, want om de 6 jaar is er wel weer eens iemand verhuisd. Na alle jaren doen we nog steeds in studentenstijl iedereen-brengt-wat-te-eten-mee. Going Dutch , zeg maar. Tussen de hapjes en wijn (nooit meer bier, dat is wel veranderd) maken we om de beurt de balans op van het afgelopen jaar. Sommigen hebben steevast Grote Verhalen met Verrassende Wendingen, b

Het schrijven en opnemen van de liedjes voor "Made", waar een groot deel van dit blog afgelopen jaar over ging, was natuurlijk maar een kant van het verhaal. Je wilt de liedjes ook onder de mensen brengen, oftewel live spelen. Nu mijn begeleidingsband De Vaste Lasten in verregaande staat van ontbinding verkeert (wat niet betekent dat ik ze weer tot zombie-leven kan wekken) is het vooral akoestisch en solo wat er gespeeld wordt. Dat heeft vele voordelen: minder kosten, sneller, minder gedoe qua logistiek. Het allergrootste nadeel is evenwel dat al die verfijnde arrangementen die je zo subtiel in de studio hebt uitgedokterd alleen maar in je hoofd klinken. Het publiek, die de liedjes (nog) niet kennen, hebben daar geen boodschap aan. Het Pindaconcert is al sedert 1994 een "salon" in het woonhuis/werfkelder van creatieve duizendpoot Kees Wennekendonk in Utrecht. Wanneer je in het woordenboek onder "creatieve duizendpoot" zoekt, zie je een foto van K